Het begin van StrayTravel

Een behoorlijke poos niks meer hierop geplaatst. Het bijwerken van mijn dagboek vergeet al zo’n beetje dagelijks, en dit blog was ik eigenlijk al helemaal vergeten. Inmiddels heb ik de boerderij verlaten. Zeker de laatste week op de boerderij was extra leuk (ondanks dat ik in m’n maag werd geschopt door een koe tijdens het melken). We gingen zo’n beetje elke dag uit eten en ik kreeg een mooie ketting. Ook vertelde de boer en boerin dat als ik langer was gebleven ze me hadden geleerd hoe ik het melkproces kon leiden, omdat ze vonden dat ik daar nu meer dan goed genoeg voor was. Maarja, ik heb m’n ticket al verlengd en kon dus echt niet langer meer blijven, het was tijd om wat van het land te zien! Ik nam afscheid van de boerderij en van Tarah en Andrew (en alle andere mensen en dieren die ik heb mogen leren kennen) en de tranen biggelden over m’n wangen. In Taupo stapte ik op m’n allereerste StrayTravel bus. Er hing een goede sfeer in de bus en iedereen was ongeveer mijn leeftijd. We gingen als eerste naar de Blue Duck Station, een afgelegen boerderij/camping midden in de natuur. De locatie was prachtig en je kon onder een waterval zwemmen, maar ik raakte al snel verveeld want er was niet veel te doen. Toen we daar weg gingen was het tijd voor de Tongariro Crossing. 19,4 km hiken over en door de bergen (waar Lord of The Rings is opgenomen -> Mt Doom). Het was heel erg uitputtend, maar doordat je met vrienden liep was het wel leuk. Na 6 uur waren we klaar en gingen we naar ons hostel in Raetihi. Die avond zaten we lekker in de hot tub. De volgende ochtend ging de bus naar Wellington, de hoofdstad. Het was daar vrij druk en minder mooi dan de vorige plekken, maar de avond en het uitgaan was wel erg leuk. Na 5 uur slaap moest ik weer vroeg op om de boot naar het Zuidereiland te nemen. Daar verbleef ik de eerste nachten in het Abel Tasman Nationaal Park en raakte erg goed bevriend met 2 Deense meisjes. Ik deed ook in dit park een hike van maar liefst 25 km! Gisteren ben ik met de bus naar Franz Josef gegaan. Hier is een enorme gletsjer waar ik zometeen boven zal skydiven. Spannend, maar vast en zeker ook heel leuk. Morgen ga ik weer door met de bus richting Wanaka, en over 2,5 week ben ik alweer thuis! (Nog iets grappigs: ik heb hier een Nederlands meisje ontmoet die op dezelfde dag met het zelfde vliegtuig naar Amsterdam vliegt!)

Terug van weggeweest

Een tijdje geen nieuw verhaal meer, de reden? Ik heb er simpelweg niet aan gedacht. Aan het leven hier op de boerderij is niet veel veranderd. Ondertussen zijn de stieren en bijna alle kalfjes weg, dus de hoeveelheid werk neemt langzaam af. Volgende maand zullen we overgaan op alleen ‘s ochtends melken, dus vanaf dan zal het nog rustiger worden. Tijdens kerst hadden we de hele familie over, en ondanks dat het niet mijn familie is, voelde ik me wel thuis. Met nieuwjaar hadden we een paar dagen vrij en zijn we met familie een paar dagen naar een vakantiehuisje aan de kust geweest. Goed om even bij te komen, want de vroege ochtenden zijn toch wel erg vermoeiend. Eind deze week hebben we weer een paar dagen vrij en dan zal ik naar de ouders van mijn gastvrouw in Tauranga gaan. Omdat ik het hier (nog steeds) erg naar m’n zin heb, heb ik mijn ticket verlengd. In plaats van5 maartvlieg ik nu22 maartterug naar huis. Rond20 februarizal mijn laatste dag op de boerderij zijn en daarna ga ik heel Nieuw-Zeeland rondtrekken. Hoe dat me zal afgaan krijgen jullie nog wel te horen, maar nu eerst even deze update over mijn leven hier.

Het Boerderijleven

Een tijdje geen nieuwe post meer, omdat ik er simpelweg niet aan heb gedacht. Ik vermaak me prima op de boerderij. Het opstaan om 4:30 is wel even wennen, zeker toen afgelopen week mijn gastvrouw weg was en we de ochtenden dus niet konden afwisselen. Maar eigenlijk vind ik de ochtenden leuker dan de middagen, en heel moe ben ik ook niet. Het melken gaat me goed af en ik word steeds sneller en zelfverzekerder, ook herken ik steeds meer koeien zodat ik weet of ze schoppen of niet. Op deze boerderij lopen de stieren bij de koeien en dat kan soms wel eng zijn, ze zijn namelijk van een agressief ras. Een keer waren de stieren ontsnapt en moest ik ze opwachten om ze de paddock in te sturen, best spannend om een rennende stier op je af zien te komen, maar gelukkig is alles goed gegaan. Ook viel er een koe in de melkschuur een paar dagen geleden, voordat ze kon opstaan hadden 2 andere koeien al over haar heen gelopen, maar dat bleek vrij normaal te zijn. Ik heb al veel familie en vrienden ontmoet en ik word in alles betrokken, het voelt als een tweede thuis hier. Het buiten zijn en met dieren werken past helemaal goed bij me, wat ertoe heeft geleid dat ik erover nadenk om m’n terugreis iets te verzetten, zodat ik iets langer hier kan blijven. Nu na een erg drukke week gaan we een paar dagen naar de Coromandel, daarna kerst vieren en weer terug naar werk.

Een Nieuw (t)Huis

Toen was het tijd om naar een nieuwe boerderij te gaan, de koeienboerderij van Tarah en Andrew. Tarah haalde mij in Morrinsville op en bracht mij naar hun huis in Springsdale. Van alle soorten boerderijen had ik het minst verwacht dat ik op een melkveehouderij zou belanden, maar hier ben ik dan toch. Momenteel is er nog een ander meisje, Nicoline uit Denemarken, wiens taken ik uiteindelijk geheel zal overnemen, zij vertrekt morgen. De sfeer hier was gelijk goed. Ik word behandeld als een gezinslid en ik heb al bijna de hele familie ontmoet. Ik had hiervoor nog nooit een koe gemolken, dus dat was wel even wennen, maar volgens mij begin ik al aardig goed te worden. Er wordt 2x per dag gemolken, om 5:30 en 14:30. Het vroege opstaan gaat verrassend goed, maar ik mag ook vaak in de ochtend uitslapen. ‘s Middags heb ik meestal vrije tijd, soms help ik met een klusje dat gedaan moet worden. Al met al ben ik blij dat ik op deze plek ben beland en ik denk niet dat ik hier snel weg zal gaan.

Naar het Water

Toen was het tijd om naar de zee te gaan, ik belandde in Napier. Helaas kwam ik er daar pas achter dat de zee daar te ruig was om in te zwemmen. Toch heb ik een mooie strandwandeling kunnen maken, ben ik naar Ahuriri Park geweest, heb ik Bluff Hill beklommen en heb ik de gehele Marine Parade afgelopen. Ik was 4 nachten in Napier en dat bleek al snel te veel, maar als geluk bij ongeluk kwam er op mijn laatste avond een oude bekende uit Rotorua in het hostel, een Israëliër waarmee ik in Rotorua op dezelfde kamer had gezeten. Zo was de laatste avond misschien wel de leukste. De volgende ochtend vertrok ik naar Taupo, vanwaar ik morgen vertrek. Ook in dit hostel ontmoette ik een meisje die ik kende van Rotorua. Gisteren heb ik zo’n beetje de hele stad door gewandeld, ik ben naar de botanische tuin geweest, de hot springs en ben als laatste naar Lake Taup? gegaan, waar ik heerlijk even heb gezwommen. ‘s Avonds heb ik goed gebruik gemaakt van de hot tub die gratis te gebruiken is bij het hostel. Voor vandaag heb ik een mountain bike gehuurd. Ik ben eerst over een nogal gevaarlijk pad over de bergen naar de Huka Falls gefietst, een prachtige helblauwe waterval. Daarna ben ik door gegaan naar de Aratiatia dam en via Mt Tauhara terug naar Taup?. Een ijsje gegeten bij het meer en nu weer terug naar het hostel, tas inpakken en door naar een nieuwe boerderij, hopelijk is dit wel de perfecte plek.

Dagen in Rotorua

Toen was in ik Rotorua, in een hostel met allemaal onbekenden. Mijn hostel heette Funky Green Voyager, een echt hippie hostel waar zo veel mogelijk op een groene manier werd gedaan. Ik sliep op een kamer van 4, onder mij sliep een jongen die al 3 maanden in het hostel “woonde”, tegenover mij zat een Israëliër waar ik uiteindelijk best goed bevriend mee ben geworden. De sfeer in het hostel was heel goed en het voelde gelijk als thuis. In Rotorua ben ik naar Te Puia geweest, hier zijn meerdere geisers te zien en ook de kiwi vogel! Ook heb ik bijna 20km gelopen tijdens een tocht door het Redwoods bos en ben ik naar Lake Rotorua geweest waar ik langs het meer een prachtig pad heb gevolgd. Donderdag avond was er een nacht markt waar ik gezellig wat heb gegeten en m’n laatste avond ben ik met 2 vrienden naar de Hot ‘N’ Cold Springs geweest, de hoeveelheid sterren die te zien waren was ongelofelijk. Ondertussen heb ik ook al bijna weer een nieuwe werkplek, waarschijnlijk wordt het een koeienboerderij vlakbij Hamilton. Ondanks dat het wel elke dag 5 uur opstaan zal zijn klinken de mensen zo aardig dat ik het er wel voor over heb. Ik ben 5 nachten in Funky Green Voyager gebleven en ik kan met zekerheid zeggen dat het een van de leukste hostels is waar ik ooit ben geweest, als ik terugkom in Rotorua zal ik zeker daar weer heen gaan.

Een Onverwachte Wending

Daar zat ik dan, in m’n kamer op de boerderij van Horse Trekking Lake Okareka. In het huis zaten nog 3 andere meisjes, allemaal ongeveer 24 jaar oud. Vrijwel meteen had ik een onprettig gevoel over deze plek. Mijn gastvrouw was niet echt aardig en vooral bezig met haar business. De andere meisjes vertelden me dat als je iets fout doet ze boos zou worden. In de ochtend ging ik mee met de meisjes naar de paarden. De paarden waren leuk, maar alle regeltjes waar we ons van de gastvrouw aan moesten houden niet. De derde dag mocht ik mee op tocht en de omgeving was echt prachtig, maar zodra het rijden voorbij was was het ook gedaan met het plezier. Ik dacht dat ik in een familie terecht zou komen die ik zou helpen met de boerderij, hier werd ik alleen maar gebruikt voor de klusjes die de gastvrouw zelf niet wilde doen. Gisteren was mijn tweede tocht en die ging al helemaal mis. Het paard van de gastvrouw sloeg op hol en uiteindelijk zat alleen ik nog, ook de toeristen lagen op de grond want alle andere paarden waren ook op hol geslagen. Dit zorgde wel voor een grappig verhaal toen ik de andere meisjes vertelde wat er was gebeurd, maar m’n gastvrouw heeft mij geen een keer gevraagd of het wel goed ging met mij, terwijl ik toch ook behoorlijk geschrokken was. Gisteren heb ik in de ochtend mijn gastvrouw verteld hoe ik me voelde en dat ik hier niet wil blijven, zij wilde me dan het liefst zo snel mogelijk weg hebben, dus ik vertrek vandaag naar Rotorua. Totdat ik een nieuwe plaatsing krijg zal ik wat reizen, eerst ga in naar Rotorua en daarna waarschijnlijk naar Tauranga. Hopelijk zal alles vanaf nu beter worden, maar hier weggaan is wel een opluchting.

Op Weg naar Rotorua

De eerste drie dagen in Auckland zitten erop, vandaag reis ik door naar Rotorua en vanaf daar door naar Lake Okareka waar ik de komende 2,5e maand zal blijven. Mijn dagen in Auckland heb ik doorgebracht met Peter en Tobias, twee Zweedse jongens die hier met dezelfde organisatie gaan werken. Gisteren zijn we met z’n drieën naar de Auckland Zoo geweest en uit eten gegaan. Eergisteren zijn we ‘s avonds samen met Natalia en Rachel van INTERNeX wezen mini golfen en hebben we pizza gegeten. Bijzonder dat je het zo leuk met elkaar kan hebben ook al ken je elkaar pas 2 dagen. Nu zit ik in de bus, op weg naar het volgende avontuur.